Forza Italia!

Σήμερα αποφάσισα να πάω πάλι στην παραλία με τους γυμνηστές. Ξυπνάω λοιπόν από το χάραμα (συνήθως οι γυμνηστές δεν βγαίνουν πουρνό πουρνό για ηλιοθεραπεία), ετοιμάζω τα παιδιά, κουβαλάω κουβαδάκια, φαγητά, καρότσια, παιχνίδια, και το μισό σπίτι, και ξεκινάω για μπάνιο. Φτάνω και για καλή μου τύχη, εκεί που κάθισα κανένα πέος. Τέλεια!

Δίπλα στις ξαπλώστρες μου, καθόντουσαν καμία 30ριά Ιταλοί (πόσο γουστάρω να ακούω Ιταλικά!). Κάποιο γκρουπ, λογικά, που είχε έρθει να παραθερίσει στο νησί. Δεν έδωσα σημασία, απλώς απολάμβανα την Ιταλική διάλεκτο. 

Ετοιμάζω λοιπόν τα τέκνα μου και κατευθυνόμαστε προς τη θάλασσα. Βουτάμε, πλατσουρίζουμε, τραγουδάμε, κάνουμε τις τούμπες μας, τα κατακόρυφά μας, και γενικά όλα αυτά που κάνει οποιοσδήποτε γονιός κατά τη διάρκεια του μπάνιου, ώσπου ξαφνικά, εκεί που εγώ κάνω τον καραγκιόζη και, εκτός από τα παιδιά μου, γελάνε και όλοι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε ακτίνα 30 μέτρων, κάνουν την εμφάνισή τους από το πουθενά, μέσα από τη θάλασσα, πέντε θεοί. Όχι ένας, ούτε δύο, αλλά πέντε μωρά τρελά ιταλικής προελεύσεως, ηλικίας 20-28, τα οποία έκαναν μαθήματα καταδύσεων! Μαυρισμένα, με κορμιά θανατηφόρα, με πρόσωπα αγγελικά, με λίγα λόγια απίθανα!

Φυσικά το Manouli ψιλοχάζεψε, διότι τέτοιο θέαμα δεν το βλέπεις και καθημερινά. Και να σας πω την αλήθεια, ψιλοχάζεψε και ό,τι θηλυκό υπήρχε στην παραλία. Και εκεί που έχω ξεχάσει λίγο τα τέκνα μου και απολαμβάνω τα τεκνά, με πιάνει κράμπα στο μπούτι! Ναι αγαπητοί μου! Κράμπα! Αυτός ο απαίσιος πόνος που έρχεται ύπουλα και από το πουθενά, και σου γαμ... το είναι σου. Που δεν ξέρεις τί να κάνεις για να φύγει! Που αν σε πιάσει και την ώρα του σεξ (διότι εμένα σχεδόν πάντα τότε με πιάνει), βλαστημάς την ώρα και τη στιγμή που γεννήθηκες! 

Είμαι λοιπόν μέσα στη θάλασσα, με τα μωρά μου δίπλα, τα άλλα μωρά παραδίπλα και βάζω μία φωνή που ακούστηκε μέχρι την διπλανή παραλία. Η μικρή μου άρχισε να ρωτάει “Τί έχεις μαμά;”, ο μπέμπης δεν κατάλαβε τον Χριστό του και οι πέντε θεοί έσπευσαν να βοηθήσουν! Και οι πέντε!! Με βγάζουν έξω, βγάζουν και τα μωρά μου, και ο ένας τους αρχίζει να μου τρίβει το πόδι για να μου περάσει η κράμπα. 

Μου φεύγει η κράμπα και λέω, “Ε, θα φύγουν και τα τεκνά”. Έλα όμως που δεν έφευγαν! Εκεί! Να δουν αν είμαι καλά, να παίξουν με τα μωρά μου (ΚΑΙ babysitting!), να πιάσουμε την κουβεντούλα, να μιλήσουμε για το νησί, για την Ελλάδα, για την κρίση που περνάμε, για την Ιταλία (τα τεκνά από το Μιλάνο και για την ακρίβεια πολίστες από το Μιλάνο, εξού και τα κορμιά τα θανατηφόρα), για το πόσο όμορφα είναι τα μάτια μου, για το πόσο σέξυ είναι οι Ελληνίδες μαμάδες (τρελό σουξέ το Mamouli φίλοι μου, έπρεπε να ήσασταν από μία μεριά να το θαυμάσετε!), πού θα βγω το βράδυ και τα συναφή. Κάναμε το πικ νικ μας, τσακίσαμε όλα τα σαντουιτσάκια, φρούτα, μπισκότα, χυμούς και ό,τι άλλο είχε μέσα η τσάντα μου και το καθημερινό δίωρο μπάνιου με τα μωρά, σήμερα έγινε πεντάωρο! 

Δώσαμε ραντεβού λοιπόν το βράδυ σε ένα μπαράκι. Ε, να βγω και εγώ λίγο, που έχω έρθει στο νησί 20 ημέρες και έχω βγει ένα βράδυ μόνο και αυτό μέχρι τη 1μισή! Αλλά φυσικά, σιγά μη και δε συνέβαινε κάτι για να μου χαλάσει τα σχέδια! Έφυγε το απόγευμα εκτάκτως η κοπέλα για Αθήνα και έμεινε το Mamouli στο σπίτι με τα μωρά να βλαστημάει την τύχη του!

Βέβαια, τα Ιταλάκια με έχουν ενημερώσει αναλυτικά για το πρόγραμμά τους καθόλη τη διάρκεια της παραμονής τους στο νησί, οπότε, αν θέλω να τα δω, ξέρω ακριβώς προς τα που να κατευθυνθώ. Λεω να πάω. Άλλωστε, είναι και αγένεια να εξαφανιστώ έτσι ξαφνικά μετά από τη βοήθεια που μου πρόσφεραν. Τί εντύπωση θα δώσω για τους Έλληνες και την φημισμένη φιλοξενία τους; Δίκιο δεν έχω;