Μωρά και γυμνιστές... not a good idea!

Μετά από αρκετές ημέρες στο νησί, αποφάσισα σήμερα να πάω στην αγαπημένη μου παραλία. Τόσες ημέρες (λὀγω μωρών) πηγαίνω σε μία που δεν είχα πατήσει ποτέ μου τόσα χρόνια, αλλά, βλέπετε, με τα παιδιά οι προταιρεότητες αλλάζουν. Αντί λοιπόν να λιάζομαι στην 3 χιλιόμετρα παραλίαρα με τα καταγάλανα (πλην όμως καταπαγωμένα) νερά και την απίθανη άμμο που κάνεις ένα "έτσι" και έχει φύγει από επάνω σου, λιάζομαι σε μία άλλη με 452 χιλιάδες μωράκια, κουβαδάκια, ταπεράκια και τα συναφή. Μπάνιο δεν το λες αυτό (το μπάνιο που ονειρευόμαστε όλοι, εννοώ, όταν πηγαίνουμε σε ένα νησάκι), αλλά, όπως είπα, είμαι και μανούλα και τα παιδιά πάνω απ᾽όλα. 


Σήμερα, όμως, ένιωσα την θεώρατη ανάγκη να πάω στην παραλιάρα μου και να αράξω. Φυσικά τα παιδιά μαζι. "Δεν πειράζει", σκέφτηκα, "και εγώ σε αυτήν την παραλία μεγάλωσα. Τί έπαθα δηλαδή; Στη χειρότερη, αν παγώσουν, τα παίρνω και φεύγω".


Φτάνω λοιπόν, παρκάρω το αυτοκίνητο εκεί που το παρκάρω πάντα, φορτώνομαι παιδιά, κουβαδάκια, καρότσια και βουρ για τις ξαπλώστρες. Φτάνοντας στις ξαπλώστρες όμως, έρχομαι αντιμέτωπη με ένα θέαμα το οποίο είχα να δω στην εν λόγω παραλία όταν ήμουνα 10 χρονών (τότε που δεν ήταν ακόμα οργανωμένη): γυμνηστές παντού!


Να σας πω την αλήθεια, δε με ένοιαξε καθόλου. Και που χέστηκα! Δεν πα να γουστάρει ο άλλος να τσιτσιδώνεται! Με γεια του, με χαρά του και αέρα στα βυζιά του! 


Βολεύομαι λοιπόν, βάζω τα αντιηλιακά μου, παστώνω και τα μωρά και πάω να βουτήξω. Ο μικρός αραχτός στο καρότσι (δεν σκόπευα να τον βάλω στη θάλασσα), η μικρή αγκαζέ. Μπαίνουμε μέσα (εγώ παραλίγο να το πάθω το έμφραγμα, η μικρή ανετίλα) πλατσουρίζουμε και βγαίνουμε. 


Απλώνουμε τα κουβαδάκια μας, ξεκινάμε να φτιάχνουμε τα κάστρα μας και ξάφνου, ένα πέος κάνει την εμφάνισή του δίπλα στη μικρή και σκέφτεται αν θα μπει στη θάλασσα ή όχι. Σκεφτότανε, σκεφτότανε και απόφαση δεν έπαιρνε. Η μικρή καρφωμένη στο πέος. Εγώ να προσπαθώ να κάνω αντιπερισπασμό, τίποτα! Ένα λεπτό αργότερα, εμφανίζεται και το αιδίο του πέους, το οποίο αρχίζει να τσιλιμπορδίζει μαζί του. Το πέος φυσικά με τα χαδάκια και τα συναφή άρχισε να ξυπνάει! "Να τα μας", σκέφτηκα και σηκώθηκα να πάρω τη μικρή να πάμε στις ξαπλώστρες. 


Έλα που όμως η μικρή μου είχε πάρει πρέφα ότι κάτι γίνεται εκεί πέρα και δε σηκωνόταν. 
- Πάμε αγάπη μου στην ξαπλώστρα να παίξουμε και με το μπέμπη.
- Όχι, εδώ θέλω να κάτσω!
- Πάμε γλυκιά μου, που τον έχουμε αφήσει μόνο του με την κοπέλα τόση ώρα.
- Όχι σου λέω!
- Πάμε και θα σου πάρω παγωτό (έβαλα και εγώ τα μεγάλα μέσα, τί να κάνω η δόλια;).
- Μαμά, αυτός ο κύριος γιατί έχει πιο μικρό πουλί από του μπαμπά;
- (Οοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοιμέ! Τώρα ετοιμάσου mamouli να ξεφτιλιστείς!). Αγάπη μου, τα πουλάκια των αντρών δεν είναι όλα τα ίδια. 
- Ναι, αλλά αυτό είναι πολύ μικρό μαμά!
- Πάμε στην ξαπλώστρα μωρό μου και θα σου εξηγήσω.


(Εν τω μεταξύ, το πέος έχει ακούσει τη συζήτηση, το αιδίο επίσης, καθώς και τα διπλανά και παραδιπλανά πέη και αιδία, διότι η δικιά μου δεν ψιθυρίζει κιόλας! Και όχι μόνο την είχαν ακούσει, αλλά τα διπλανά γελούσαν και το εν λόγω είχε φανερά ενοχληθεί.)


- Μαμά να σε ρωτήσω και κάτι άλλο;
- Όχι! Πάμε στην ξαπλώστρα! Θα με ρωτήσεις εκεί!
(Φυσικά, τα μωρά, όσο τους λες "όχι", τόσο μουλαρώνουν, οπότε η ερώτηση ήρθε και με μεγαλύτερη ένταση φωνής!)
- Μαμά, γιατί το πουλάκι (παρατηρήστε ότι το "πουλί" είχε γίνει αυτομάτως "πουλάκι") του κυρίου δείχνει το πιπί της κυρίας;
- (Όμορφα. Μαθήματα σεξουαλικής αγωγής στα 2μιση! Δεν είμαι προετοιμασμένη! OXI! ΔEN EIMAI!) Πάμε στην ξαπλώστρα ΤΩΡΑ! 
- Μαμά πες μου! Πες μου μαμά! Πες μου μαμά! (Η μικρή πια φωνάζει κανονικότατα)


(Πλέον, όλοι έχουν γυρίσει και κοιτάνε το πουλάκι που δείχνει το πιπί, το πρωταγωνιστικό ζεύγος έχει γίνει κόκκινο από τη ντροπή του, δεν ξέρει που ακριβώς να κρυφτεί και η δικιά μου συνεχίζει. Εν τω μεταξύ εγώ σκέφτομαι ότι δε μπορεί να έπεσα σε 10 ζευγάρια Ελλήνων γυμνηστών! Παλιά ήταν μόνο ξένοι! Δηλαδή η κρίση μας χτύπησε τόσο που δεν έχουμε να πάρουμε ούτε ένα μαγιώ πλέον;)


- Γιατί το πουλάκι αυτό είναι επάνω; Tου μπαμπά είναι κάτω!
- (Ευτυχώς, γιατί αν έλεγε ότι και του μπαμπά το είχε δει επάνω θα είχα κοκκινήσει και εγώ!) Λοιπόν! Φύγαμε για παγωτό! Αυτό το μεγάλο που σου αρέσει. Και αν σταματίσεις να μιλάς για ένα λεπτό, θα σου πάρω δύο!
- Μαμά γιατί δε μου λες; Είναι κακό και δε μου λες;
(Εγώ φταίω που τα εξηγώ όλα! Το κέρατό μου μέσα!) 


Και πριν προλάβω να απαντήσω (τί ακριβώς ούτε που ήξερα), πετάγεται ένα πέος παραδίπλα και φωνάζει:
- Ε πες και εσύ στο παιδί ότι ο άνθρωπος έχει καυλώσει να τελειώνουμε!


Απόλυτη σιγή...


- Μαμά τι είναι το καυλώσει;


Υ.Γ. Αυτή η ανάρτηση δεν ήξερα αν έπρεπε να μπει στο mamouli (λόγω μωρών) ή στο manouli (λόγω πέους), οπότε μπήκε και στα δύο.