Μεγάλες latin στιγμές!

Εχθές το βράδυ με κάλεσαν να πάω σε κάτι χορευτικές latin επιδείξεις που θα γινόντουσαν σε ένα club. Why not? Κάτι διαφορετικό μέσα στο καλοκαίρι μου και κάτι -όπως φανταζόμουνα- fun. Ντύθηκα, στολίστηκα, πήρα την παρέα μου και πήγα. 

Φτάνουμε λοιπόν, καθόμαστε και παραγγέλνουμε τα ποτά μας. Η μουσική που έπαιζε το μαγαζί ήταν -φυσικά- λάτιν, και είχαν σηκωθεί κάποιοι και χόρευαν. Η ώρα περνούσε, εμείς μιλούσαμε, γελούσαμε και γενικά περνούσαμε πολύ καλά. Κάποια στιγμή (επειδή είμαι γκαντεμόσαυρη), μου ρίχνει το ποτό της επάνω μου η ξαδέλφη μου. Γαμοσταυρίζω λίγο και οδεύω προς την τουαλέτα να στεγνώσω ό,τι μπορώ, διότι το άσπρο το φορεματάκι είχε γίνει ψιλοδιάφανο και εγώ είχα γίνει ψιλοτσόντα!

Βγαίνοντας από το μπάνιο (αφού έχω στεγνώσει όσο μπορώ το φόρεμα και έχω αποφύγει να απαθανατιστώ και να δω τον κώλο μου σε καμία τοπική κουτσομπολίστικη εφημερίδα την επόμενη ημέρα με λεζάντα: "Ξετσίπωτη Αθηναία μάνα διασκεδάζει σε γνωστό κλαμπ την ώρα που τα παιδιά της κοιμούνται"), βλέπω στην πίστα 8 ζευγάρια να χορεύουν με τα ίδια ακριβώς βήματα. "Μα πόσο ξενέρωτοι μπορεί να είναι!", σκέφτηκα και ξεκίνησα να χορεύω στους δικούς μου ρυθμούς μόνη μου. 

Αυτοί συνέχιζαν ακάθεκτοι και εγώ τα έπαιρνα ολοένα και περισσότερο. Άρχισα να κάνω νοήματα στην παρέα μου να ανέβει να χορέψει. Όσο τους έκανα νοήματα να ανέβουν, τόσο αυτοί μου έκαναν αντίστοιχα νοήματα (και μάλιστα πολύ έντονα) να κατέβω. "Μα καλά, μαλάκες είναι;", σκεφτόμουνα και συνέχιζα τους τρελούς χορούς μου. 

Τα ζευγάρια τον χαβά τους. Ίδια βήματα όλοι!

Κάποια στιγμή, συνειδητοποιώ ότι όλο το μαγαζί με έδειχνε και με κοιτούσε. Κοιτάω δεξιά, κοιτάω αριστερά μπας και μου έχει διαφύγει τίποτα. Δεν μπορούσα να διακρίνω κάτι όμως το οποίο να με κάνει να καταλάβω για ποιον ακριβώς λόγο όχι μόνο είχα γίνει η δακτυλοδεικτούμενη του μαγαζιού, αλλά είχε πέσει και όλος ο προβολέας επάνω μου! 

"Μα πόσο τέλεια μπορεί να χορεύω, ούτως ώστε να με κοιτάνε όλοι; Τόσο θεά είμαι πια;". 

Πέντε λεπτά αργότερα τα ζευγάρια έχουν σταματήσει να χορεύουν, έχουν καθίσει όρθια απέναντί μου, με κοιτάνε, γελάνε και χειροκροτάνε μαζί (αυτά και όλο το μαγαζί). Κάπου εκεί, αρχίζω να συνειδητοποιώ ότι κάτι παίζει. Ότι δε με χειροκροτάνε γιατί είμαι μία θεά, αλλά ότι κάτι έχει γίνει που δεν το έχω πάρει πρέφα.   


Και έτσι ακτιβώς ήταν: την ώρα που είχα πάει στην τουαλέτα για να στεγνώσω το φόρεμα, είχαν ξεκινήσει οι χορευτικές επιδείξεις! Εγώ βγήκα, δεν πήρα χαμπάρι τίποτα και ξεκίνησα τα δικά μου! Καταλαβαίνετε λοιπόν για ποιον λόγο όλος ο κόσμος κοιτούσε την γελοία που χόρευε τα δικά της την ώρα των επιδείξεων, για ποιον λόγο η παρέα μου μου έκανε διαρκώς νοήματα να κατέβω και για ποιον λόγο γενικά ξεφτιλίστηκα!


Φυσικά, δεν επρόκειτω να κατέβω από την πίστα με σκυμμένο το κεφάλι. Αφού όλο το μαγαζί με χειροκροτούσε, πήγα και εγώ στο κέντρο, υποκλίθηκα και κατέβηκα στο τραπέζι μου μέσα σε τρελά χειροκροτήματα. Όχι παίζουμε!