Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

Forza Italia!

Αναρτήθηκε από Manouli στις 7:26 μ.μ. 42 σχόλια

Σήμερα αποφάσισα να πάω πάλι στην παραλία με τους γυμνηστές. Ξυπνάω λοιπόν από το χάραμα (συνήθως οι γυμνηστές δεν βγαίνουν πουρνό πουρνό για ηλιοθεραπεία), ετοιμάζω τα παιδιά, κουβαλάω κουβαδάκια, φαγητά, καρότσια, παιχνίδια, και το μισό σπίτι, και ξεκινάω για μπάνιο. Φτάνω και για καλή μου τύχη, εκεί που κάθισα κανένα πέος. Τέλεια!
Δίπλα στις ξαπλώστρες μου, καθόντουσαν καμία 30ριά Ιταλοί (πόσο γουστάρω να ακούω Ιταλικά!). Κάποιο γκρουπ, λογικά, που είχε έρθει να παραθερίσει στο νησί. Δεν έδωσα σημασία, απλώς απολάμβανα την Ιταλική διάλεκτο. 
Ετοιμάζω λοιπόν τα τέκνα μου και κατευθυνόμαστε προς τη θάλασσα. Βουτάμε, πλατσουρίζουμε, τραγουδάμε, κάνουμε τις τούμπες μας, τα κατακόρυφά μας, και γενικά όλα αυτά που κάνει οποιοσδήποτε γονιός κατά τη διάρκεια του μπάνιου, ώσπου ξαφνικά, εκεί που εγώ κάνω τον καραγκιόζη και, εκτός από τα παιδιά μου, γελάνε και όλοι οι άνθρωποι που βρίσκονται σε ακτίνα 30 μέτρων, κάνουν την εμφάνισή τους από το πουθενά, μέσα από τη θάλασσα, πέντε θεοί. Όχι ένας, ούτε δύο, αλλά πέντε μωρά τρελά ιταλικής προελεύσεως, ηλικίας 20-28, τα οποία έκαναν μαθήματα καταδύσεων! Μαυρισμένα, με κορμιά θανατηφόρα, με πρόσωπα αγγελικά, με λίγα λόγια απίθανα!
Φυσικά το Manouli ψιλοχάζεψε, διότι τέτοιο θέαμα δεν το βλέπεις και καθημερινά. Και να σας πω την αλήθεια, ψιλοχάζεψε και ό,τι θηλυκό υπήρχε στην παραλία. Και εκεί που έχω ξεχάσει λίγο τα τέκνα μου και απολαμβάνω τα τεκνά, με πιάνει κράμπα στο μπούτι! Ναι αγαπητοί μου! Κράμπα! Αυτός ο απαίσιος πόνος που έρχεται ύπουλα και από το πουθενά, και σου γαμ... το είναι σου. Που δεν ξέρεις τί να κάνεις για να φύγει! Που αν σε πιάσει και την ώρα του σεξ (διότι εμένα σχεδόν πάντα τότε με πιάνει), βλαστημάς την ώρα και τη στιγμή που γεννήθηκες! 
Είμαι λοιπόν μέσα στη θάλασσα, με τα μωρά μου δίπλα, τα άλλα μωρά παραδίπλα και βάζω μία φωνή που ακούστηκε μέχρι την διπλανή παραλία. Η μικρή μου άρχισε να ρωτάει “Τί έχεις μαμά;”, ο μπέμπης δεν κατάλαβε τον Χριστό του και οι πέντε θεοί έσπευσαν να βοηθήσουν! Και οι πέντε!! Με βγάζουν έξω, βγάζουν και τα μωρά μου, και ο ένας τους αρχίζει να μου τρίβει το πόδι για να μου περάσει η κράμπα. 
Μου φεύγει η κράμπα και λέω, “Ε, θα φύγουν και τα τεκνά”. Έλα όμως που δεν έφευγαν! Εκεί! Να δουν αν είμαι καλά, να παίξουν με τα μωρά μου (ΚΑΙ babysitting!), να πιάσουμε την κουβεντούλα, να μιλήσουμε για το νησί, για την Ελλάδα, για την κρίση που περνάμε, για την Ιταλία (τα τεκνά από το Μιλάνο και για την ακρίβεια πολίστες από το Μιλάνο, εξού και τα κορμιά τα θανατηφόρα), για το πόσο όμορφα είναι τα μάτια μου, για το πόσο σέξυ είναι οι Ελληνίδες μαμάδες (τρελό σουξέ το Mamouli φίλοι μου, έπρεπε να ήσασταν από μία μεριά να το θαυμάσετε!), πού θα βγω το βράδυ και τα συναφή. Κάναμε το πικ νικ μας, τσακίσαμε όλα τα σαντουιτσάκια, φρούτα, μπισκότα, χυμούς και ό,τι άλλο είχε μέσα η τσάντα μου και το καθημερινό δίωρο μπάνιου με τα μωρά, σήμερα έγινε πεντάωρο! 
Δώσαμε ραντεβού λοιπόν το βράδυ σε ένα μπαράκι. Ε, να βγω και εγώ λίγο, που έχω έρθει στο νησί 20 ημέρες και έχω βγει ένα βράδυ μόνο και αυτό μέχρι τη 1μισή! Αλλά φυσικά, σιγά μη και δε συνέβαινε κάτι για να μου χαλάσει τα σχέδια! Έφυγε το απόγευμα εκτάκτως η κοπέλα για Αθήνα και έμεινε το Mamouli στο σπίτι με τα μωρά να βλαστημάει την τύχη του!
Βέβαια, τα Ιταλάκια με έχουν ενημερώσει αναλυτικά για το πρόγραμμά τους καθόλη τη διάρκεια της παραμονής τους στο νησί, οπότε, αν θέλω να τα δω, ξέρω ακριβώς προς τα που να κατευθυνθώ. Λεω να πάω. Άλλωστε, είναι και αγένεια να εξαφανιστώ έτσι ξαφνικά μετά από τη βοήθεια που μου πρόσφεραν. Τί εντύπωση θα δώσω για τους Έλληνες και την φημισμένη φιλοξενία τους; Δίκιο δεν έχω; 

Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

Μωρά και γυμνιστές... not a good idea!

Αναρτήθηκε από Manouli στις 11:46 μ.μ. 92 σχόλια


Μετά από αρκετές ημέρες στο νησί, αποφάσισα σήμερα να πάω στην αγαπημένη μου παραλία. Τόσες ημέρες (λὀγω μωρών) πηγαίνω σε μία που δεν είχα πατήσει ποτέ μου τόσα χρόνια, αλλά, βλέπετε, με τα παιδιά οι προταιρεότητες αλλάζουν. Αντί λοιπόν να λιάζομαι στην 3 χιλιόμετρα παραλίαρα με τα καταγάλανα (πλην όμως καταπαγωμένα) νερά και την απίθανη άμμο που κάνεις ένα "έτσι" και έχει φύγει από επάνω σου, λιάζομαι σε μία άλλη με 452 χιλιάδες μωράκια, κουβαδάκια, ταπεράκια και τα συναφή. Μπάνιο δεν το λες αυτό (το μπάνιο που ονειρευόμαστε όλοι, εννοώ, όταν πηγαίνουμε σε ένα νησάκι), αλλά, όπως είπα, είμαι και μανούλα και τα παιδιά πάνω απ᾽όλα. 


Σήμερα, όμως, ένιωσα την θεώρατη ανάγκη να πάω στην παραλιάρα μου και να αράξω. Φυσικά τα παιδιά μαζι. "Δεν πειράζει", σκέφτηκα, "και εγώ σε αυτήν την παραλία μεγάλωσα. Τί έπαθα δηλαδή; Στη χειρότερη, αν παγώσουν, τα παίρνω και φεύγω".


Φτάνω λοιπόν, παρκάρω το αυτοκίνητο εκεί που το παρκάρω πάντα, φορτώνομαι παιδιά, κουβαδάκια, καρότσια και βουρ για τις ξαπλώστρες. Φτάνοντας στις ξαπλώστρες όμως, έρχομαι αντιμέτωπη με ένα θέαμα το οποίο είχα να δω στην εν λόγω παραλία όταν ήμουνα 10 χρονών (τότε που δεν ήταν ακόμα οργανωμένη): γυμνηστές παντού!


Να σας πω την αλήθεια, δε με ένοιαξε καθόλου. Και που χέστηκα! Δεν πα να γουστάρει ο άλλος να τσιτσιδώνεται! Με γεια του, με χαρά του και αέρα στα βυζιά του! 


Βολεύομαι λοιπόν, βάζω τα αντιηλιακά μου, παστώνω και τα μωρά και πάω να βουτήξω. Ο μικρός αραχτός στο καρότσι (δεν σκόπευα να τον βάλω στη θάλασσα), η μικρή αγκαζέ. Μπαίνουμε μέσα (εγώ παραλίγο να το πάθω το έμφραγμα, η μικρή ανετίλα) πλατσουρίζουμε και βγαίνουμε. 


Απλώνουμε τα κουβαδάκια μας, ξεκινάμε να φτιάχνουμε τα κάστρα μας και ξάφνου, ένα πέος κάνει την εμφάνισή του δίπλα στη μικρή και σκέφτεται αν θα μπει στη θάλασσα ή όχι. Σκεφτότανε, σκεφτότανε και απόφαση δεν έπαιρνε. Η μικρή καρφωμένη στο πέος. Εγώ να προσπαθώ να κάνω αντιπερισπασμό, τίποτα! Ένα λεπτό αργότερα, εμφανίζεται και το αιδίο του πέους, το οποίο αρχίζει να τσιλιμπορδίζει μαζί του. Το πέος φυσικά με τα χαδάκια και τα συναφή άρχισε να ξυπνάει! "Να τα μας", σκέφτηκα και σηκώθηκα να πάρω τη μικρή να πάμε στις ξαπλώστρες. 


Έλα που όμως η μικρή μου είχε πάρει πρέφα ότι κάτι γίνεται εκεί πέρα και δε σηκωνόταν. 
- Πάμε αγάπη μου στην ξαπλώστρα να παίξουμε και με το μπέμπη.
- Όχι, εδώ θέλω να κάτσω!
- Πάμε γλυκιά μου, που τον έχουμε αφήσει μόνο του με την κοπέλα τόση ώρα.
- Όχι σου λέω!
- Πάμε και θα σου πάρω παγωτό (έβαλα και εγώ τα μεγάλα μέσα, τί να κάνω η δόλια;).
- Μαμά, αυτός ο κύριος γιατί έχει πιο μικρό πουλί από του μπαμπά;
- (Οοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοιμέ! Τώρα ετοιμάσου mamouli να ξεφτιλιστείς!). Αγάπη μου, τα πουλάκια των αντρών δεν είναι όλα τα ίδια. 
- Ναι, αλλά αυτό είναι πολύ μικρό μαμά!
- Πάμε στην ξαπλώστρα μωρό μου και θα σου εξηγήσω.


(Εν τω μεταξύ, το πέος έχει ακούσει τη συζήτηση, το αιδίο επίσης, καθώς και τα διπλανά και παραδιπλανά πέη και αιδία, διότι η δικιά μου δεν ψιθυρίζει κιόλας! Και όχι μόνο την είχαν ακούσει, αλλά τα διπλανά γελούσαν και το εν λόγω είχε φανερά ενοχληθεί.)


- Μαμά να σε ρωτήσω και κάτι άλλο;
- Όχι! Πάμε στην ξαπλώστρα! Θα με ρωτήσεις εκεί!
(Φυσικά, τα μωρά, όσο τους λες "όχι", τόσο μουλαρώνουν, οπότε η ερώτηση ήρθε και με μεγαλύτερη ένταση φωνής!)
- Μαμά, γιατί το πουλάκι (παρατηρήστε ότι το "πουλί" είχε γίνει αυτομάτως "πουλάκι") του κυρίου δείχνει το πιπί της κυρίας;
- (Όμορφα. Μαθήματα σεξουαλικής αγωγής στα 2μιση! Δεν είμαι προετοιμασμένη! OXI! ΔEN EIMAI!) Πάμε στην ξαπλώστρα ΤΩΡΑ! 
- Μαμά πες μου! Πες μου μαμά! Πες μου μαμά! (Η μικρή πια φωνάζει κανονικότατα)


(Πλέον, όλοι έχουν γυρίσει και κοιτάνε το πουλάκι που δείχνει το πιπί, το πρωταγωνιστικό ζεύγος έχει γίνει κόκκινο από τη ντροπή του, δεν ξέρει που ακριβώς να κρυφτεί και η δικιά μου συνεχίζει. Εν τω μεταξύ εγώ σκέφτομαι ότι δε μπορεί να έπεσα σε 10 ζευγάρια Ελλήνων γυμνηστών! Παλιά ήταν μόνο ξένοι! Δηλαδή η κρίση μας χτύπησε τόσο που δεν έχουμε να πάρουμε ούτε ένα μαγιώ πλέον;)


- Γιατί το πουλάκι αυτό είναι επάνω; Tου μπαμπά είναι κάτω!
- (Ευτυχώς, γιατί αν έλεγε ότι και του μπαμπά το είχε δει επάνω θα είχα κοκκινήσει και εγώ!) Λοιπόν! Φύγαμε για παγωτό! Αυτό το μεγάλο που σου αρέσει. Και αν σταματίσεις να μιλάς για ένα λεπτό, θα σου πάρω δύο!
- Μαμά γιατί δε μου λες; Είναι κακό και δε μου λες;
(Εγώ φταίω που τα εξηγώ όλα! Το κέρατό μου μέσα!) 


Και πριν προλάβω να απαντήσω (τί ακριβώς ούτε που ήξερα), πετάγεται ένα πέος παραδίπλα και φωνάζει:
- Ε πες και εσύ στο παιδί ότι ο άνθρωπος έχει καυλώσει να τελειώνουμε!


Απόλυτη σιγή...


- Μαμά τι είναι το καυλώσει;


Υ.Γ. Αυτή η ανάρτηση δεν ήξερα αν έπρεπε να μπει στο mamouli (λόγω μωρών) ή στο manouli (λόγω πέους), οπότε μπήκε και στα δύο.

Σάββατο 10 Ιουλίου 2010

Μην τα βάζεις με την κοντή!

Αναρτήθηκε από Manouli στις 5:52 μ.μ. 60 σχόλια


Ένα από τα πράγματα που με κάνουν να βγαίνω έξω από τα ρούχα μου (και δεν εννοώ κυριολεκτικά) είναι το θράσσος και η αναίδεια. Είναι και άλλα βέβαια, αλλά αυτά τα δύο είναι πολύ ψηλά στη λίστα μου. Μπορώ να γίνω Τούρκος! Και σήμερα έγινα!


Έχω ξυπνήσει από το αξημέρωτο, έχω πάει βόλτα τον μικρό, έχω επιστρέψει σπίτι για αλλαγή βάρδιας, έχω βγάλει βόλτα τη μικρή, έχουμε πιει τον καφέ μας (όπου φυσικά μόνο καφές δε λέγεται αυτό, διότι εγώ την κυνηγάω συνέχεια από πίσω), έχω κάνει τα ψώνια μου, έχω μαγειρέψει, έχω ταίσει, έχω κοιμίσει, έχω αλλάξει, έχω πάει στον παιδότοπο και μου έχει βγει η γλώσσα να πηδάω επάνω στα φουσκωτά παιχνίδια και έχει φτάσει -επιτέλους- η ώρα για να επιστρέψω στο σπίτι. Ψιλοράκος, όπως καταλαβαίνετε. 


Φτάνω στο πάρκινγκ κοντά στο σπίτι μου και βρίσκω θεσάρα (αρκετά δύσκολο αν σκεφτείτε ότι όλες και όλες είναι καμία δεκαριά). "Τουλάχιστον με λυπήθηκε ο Θεός", σκέφτηκα. Ανάβω τα αλάρμ και περιμένω να ξεπαρκάρει το αυτοκίνητο να παρκάρω εγώ. Με το που βγαίνει η κυρία και είμαι έτοιμη να μπω εγώ, εμφανίζεται ένα πολυτελέστατο διθέσιο κάμπριο αμάξι και τσουπ παρκάρει στη θέση μου! "Αααααα, τελικά δε με λυπήθηκε ο Θεός! Θα έχουμε σκηνή τώρα!". 


Κατεβαίνω από το αυτοκίνητο, πλησιάζω τον θρασύτατο 30χρονο με το γυαλί-μαλλί-και παντελόνι lee και ακολουθεί η εξής συζήτηση:


- Είχα ανάψει τα αλάρμ και περίμενα να παρκάρω. Σας παρακαλώ βγείτε για να μπω στη θέση μου.
- Εγώ δεν είδα τίποτα.
- Εσείς μπορεί να έχετε μυωπία και καλό θα ήταν να πάτε να το κοιτάξετε γιατί θα είσαστε και επικίνδυνος οδηγός. Εγώ τα αλάρμ τα είχα ανάψει και θα σας παρακαλέσω ξανά να βγείτε γιατί θέλω να παρκάρω και έχω και δύο μωρά μέσα στο αυτοκίνητο.
- Κοπελιά, δε με νοιάζει τι λες (όταν αρχίζουν αυτά τα "κοπελιά" βαράει το κεφάλι μου κόκκινο!). Εγώ δε φεύγω. Πάρκαρα και τέλος. Βρες αλλού να αφήσεις το αυτοκίνητό σου!
- Άκου να δεις! Ή θα φύγεις με το καλό, ή θα φύγεις με το κακό.
- Τί λες ρε (μπήκαν και τα "ρε" στο παιχνίδι); Μας απειλείς κιόλας;
- Όχι κύριέ μου, δε σας απειλώ. Να παρκάρω θέλω στη θέση μου. Όταν όμως εσείς με θράσσος μου λέτε να πάω να βρω αλλού επειδή καβαλίσατε το ποσρικό και νομίζετε ότι έχετε πιάσει και τον Πάππα απ᾽τ´αρχίδια, τότε θα πράξω και εγώ αναλόγως! 
- Και τι θα κάνεις δηλαδή; Θα μας κλάσεις καμία μάντρα; (Αυτές τις εκφράσεις να μου πείτε ποιος τις ανακάλυψε!)


Εν τω μεταξύ, οι κάτοικοι της γύρω περιοχής έχουν βγει έξω και παρακολουθούν το σκηνικό.


- Δεν γνωρίζω ακριβώς πώς κλάνουν τις μάντρες, αν εσείς γνωρίζετε να μου το πείτε, αλλά αν δεν βγάλετε το αυτοκίνητό σας ΤΩΡΑ θα φωνάξω την αστυνομία! Και αν δεν έρθει, όταν γυρίσετε σας υπόσχομαι ότι το αυτοκίνητό σας θα το βρείτε χαραγμένο από την μία άκρη μέχρι την άλλη!
- Τί λε ρε! Φοβηθήκαμε! 
(Φυσικά, ο μάγκας όταν άκουσε για τη χαραγματιά, κώλωσε λίγο, αλλά μετά συνέχισε ακάθεκτος)


Βγάζω κινητό και παίρνω το 100. Είπα ότι είναι κάτι επείγον (γιατί αν έλεγα τον πραγματικό λόγο δε θα ερχόντουσαν ούτε το 2015) και παραδόξως σε 10 λεπτά είχαν έρθει. Εν τω μεταξύ ο καυγάς με τον ευγενέστατο αυτόν κύριο συνεχιζόταν.


- Και τι θα τους πεις ρε; Ότι σου πήραμε τη θέση; Και τι θα μου κάνουν δηλαδή; Θα είναι ο λόγος σου εναντίον του δικού μου. Άσε που θα σε βρίσουνε κιόλας που τους κάλεσες για ένα τέτοιο ασήμαντο περιστατικό!
- Ας έρθουν και θα δούμε τι θα τους πω.
- Γυναίκες ρε! Που καβαλάνε το αυτοκίνητο και νομίζουν ότι κάνουν και κάτι! Που ανάθεμα σε αυτόν που σας επέτρεψε να οδηγείτε! 
- Εμείς τουλάχιστον, ό,τι και να καβαλήσουμε το κάνουμε κάτι! Εσείς;
- Μας βγήκες και εξυπνούλα; Κάτι τέτοιες σαν εσένα εγώ τις έχω για πρωινό!
- Πρόσεξε γιατί το σημερινό πρωινό θα είναι δύσπεπτο!


Φτάνει το 100 και εξηγώ την κατάσταση (ευτυχώς, ευτυχώς, ευτυχώς που ήταν 2 τυπάκια γύρω στα 25, τα οποία με γλυκοκοίταζαν κιόλας -φορούσα και ένα σορτσάκι-, ειδάλλως πραγματικά θα με είχαν σκυλοβρίσει που τους κάλεσα για μία θέση πάρκινγκ. Μη σας πω ότι θα μου έριχναν και καμία κλήση). 


- Η μαντάμ (μα θα μπορούσα να έχω πέσει σε μαγαλύτερο μπουρτζόβλαχο;) ήρθε μετά από εμένα και σώνει και ντε θέλει να μου πάρει τη θέση!
(Ο κρετίνος, ο ελεινός ο ψεύτης!)


Εκείνη τη στιγμή πετάγεται ένας χριστιανός, που καλή να είναι η ώρα του (να θυμηθώ να του φτιάξω ένα cheesecake να του πάω αύριο) και λέει:
- H κοπέλα έχει δίκιο. Εγώ ήμουνα εδώ και τα είδα όλα! Της πήρε τη θέση και μετά άρχισε και να την βρίζει!


- Τι λες ρε παππού; Σε έβαλε και συνήγορο η κυρία; Τράβα στο σπίτι σου και παράτα μας!


Τα αστυνομικάκια, ακούγοντας τον μαλάκα να μιλάει έτσι (και βλέποντας και το σορτσάκι, το οποίο αποφάσισα θα ενσωματώσω καθημερινά στις βόλτες μου) του λένε:
- Πάρε το αυτοκίνητό σου και άσε την κοπέλα να μπει γιατί θα σου κόψουμε και κλήση! Έρχεστε από την Αθήνα με τα διθέσιά σας και νομίζετε ότι θα μας κάνετε και ό,τι θέλετε!


Ο κουραδόμαγκας, λούφαξε αμέσως, μπήκε στην αυτοκινητάρα του και την έκανε με ελαφρά. 


Εγώ πάρκαρα σαν κυρία και πριν φύγω μου λένε τα πολιτσμάνια:
- Και αν χρειαστείς τίποτα άλλο κοπέλα μου, εμείς είμαστε εδώ. Τάκης και Γιάννης!


Βρε, μήπως να πάω και σε αυτά κανένα κομματάκι cheesecake;

Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

ΕΚΤΑΚΤΟ ΔΕΛΤΙΟ

Αναρτήθηκε από Manouli στις 5:23 μ.μ. 10 σχόλια


Αγαπητοί αναγνώστες.


Διακόπτουμε τις (κανονικές) αναρτήσεις μας για να σας ενημερώσουμε ότι το blogspot έχει κλατάρει. Εσείς αφήνετε τα σχόλιά σας (τα βλέπουμε στο email μας), αλλά εκείνο αρνείται (για ποιον λόγο ακόμα δε γνωρίζουμε) να τα δημοσιεύσει! 


Μέχρι λοιπόν να έρθει στα ίσια του (ή να το φέρουνε), τα σχόλιά σας θα εμφανίζονται σε μορφή "σχολἴου δικού σας-απάντησης από το manouli", από το manouli. Υπομονή λοιπόν μέχρι να απαντηθούν όλα (διότι και με δύο μωρά τα πράγματα είναι λίγο στιμόκωλα!). 


Μας συγχωρείτε για την αναστάτωση και ευχαριστούμε για την κατανόηση.


Υ.Γ. Και αν κανένας σας ξέρει ποιον πρέπει να μπινελικώσει για να επανέλθουν τα πράγματα σε μία τάξη, ας το κάνει!

Τα᾽θελε και εσένα ο κώλος σου!

Αναρτήθηκε από Manouli στις 1:57 π.μ. 62 σχόλια





Από εχτές διακοπεύω. Να μη ζηλεύετε. Πέρυσι δεν έκανα καθόλου διακοπές, οπότε φέτος το δικαιούμαι. Ήρθα στο νησάκι μου για να αράξω χαλαρά με τα μωρά. Η χτεσινή βραδυά όμως, μόνο χαλαρή δεν ήταν...


Το σπίτι μου βρίσκεται μέσα στην παλιά πόλη του νησιού, στα στενάκια. Εκεί που σουλατσάρει ο τουρίστας. Ακριβώς δίπλα δε, υπάρχει ένα μπαράκι. Για να φανταστείτε, είναι τόσο δίπλα, που τις περισσότερες φορές οι τουρίστες κάθονται στο τραπεζάκι του σπιτιού μου, αντί του μπαρ και περιμένουν και να τους σερβίρω. Καμία ώρα θα τους σερβίρω καμία ανάποδη και να δω αν θα ξανάρθει κανένας να μου πει: "Μα θα περιμένουμε πολλή ώρα για να παραγγείλουμε πια;".


Κοιμίζω και εγώ τα παιδιά, κάθομαι αραχτή στο prive τραπεζάκι μου, με την Coca cola light μου να διαβάσω το βιβλίο μου. Βλέπω λοιπόν κάποια στιγμή μία κοπέλα, η οποία τα έπινε με το -απ᾽ότι φαινόταν- amore της να έρχεται προς το μέρος μου με το κινητό της και να έχει την ακόλουθη συνομιλία (εγώ κουτσομπόλα δεν είμαι, αλλά η τύπισσα είχε καθίσει ακριβώς δίπλα μου. Και να μην ήθελα δηλαδή, άκουγα):
- Mωρό μου, μου λείπεις τρελά!
- (Το μωρό απαντάει. Ακριβώς τί, δεν γνωρίζω)
- Περνάω χάλια! Δε θα ξαναπατήσω ποτέ στο βρωμόνησο (της έφταιγε και το νησί μας! Καταλάβατε;)!
- (Το μωρό κάτι λέει πάλι)
- Αν δεν ήταν για την ξαδέλφη μου που είναι χάλια, θα είχα φύγει από την πρώτη κιόλας ημέρα! Έχε χάρη που είμαι καλός άνθρωπος.
- (Μωρό ρωτάει που ακριβώς βρίσκεται η αγαπημένη του)
- Σε ένα βρωμομπάρ, το ..., στα στενάκια. Χάλι σου λέω! Άντε σε αφήνω τώρα γιατί την έχω αφήσει μόνη της τόση ώρα. Α! Και αν δεν πιάνει το κινητό, είναι γιατί δεν έχει καθόλου καλό σήμα η Cosmote στο νησί (η Cosmote που έχει κάνει κάτι δις καμπάνια για να μας πεισει ότι έχει κάλυψη σχεδόν και στην τελευταία βραχονησίδα της Ελλάδας!). Σ᾽αγαπάω πολύ τζιτζιφρίνο μου (ε αει σιχτίρ! Τζιτζιφρίνο; Δηλαδή σας παρακαλώ, εσάς τις γυναίκες που αρέσκεστε στα υποκοριστικά και στα ζουζουνίσματα: βρείτε κάτι τουλάχιστον που να είναι sexy! Μα τζιτζιφρίνος; Δηλαδή αν του ανθρώπου δεν του πέφτει την ώρα εκείνη που ακούει το "τζιτζιφρίνος", είναι ήρωας!)!


Κλείνει το κινητό η κυρία, πάει στο τραπεζάκι της και δίνει ένα γλωσσόφιλο στην "εξαδέλφη"!


Η ώρα κυλούσε ήρεμα, εγώ διάβαζα το βιβλίο μου, άκουγα τη φοβερή μουσική του μπαρ, ώσπου ξάφνου, εμφανίζεται το αμόρε (του τηλεφώνου), το οποίο βρίσκεται τετ-α-τετ και με την αγαπημένη του, η οποία μόνο που δεν έκανε sex στο τραπεζάκι!


- Α ωστέ περνάς χάλια, ε; Και η ξαδέλφη σου κλαίει και οδύρεται! Μωρή πουτάνα, σε ποιον τα πουλάς αυτά; Ξεφτιλισμένη; Γαμ..λα; Να μη σε ξαναδώ μπροστά μου! Και να φανταστείς ότι ο μαλάκας είχα αγοράσει και δαχτυλίδι! Παλιοκαργιό...! 


Και φαπ! Πέφτει και ένας φούσκος!


- Δημήτρη, να σου εξηγήσω! 


Ο Δημήτρης έχει ήδη εξαφανιστεί και η κιουρία πάει να προσπαθήσει να το σώσει με τον άλλον. Φυσικά ο άλλος μαλάκας δεν ήταν...


- Γιώργο, να σου εξηγήσω..


Και πριν προλάβει να τελειώσει τη φράση της, φαπ, πέφτει και ο δεύτερος φούσκος! 


Ταινία να είχα πάει να δω δε θα μπρούσα να φανταστώ τέτοια εξέλιξη!


Το μαγαζί όλο έχει μείνει να την κοιτάει, αυτή να ξεφτιλιζόταν περισσότερο δεν γινόταν, οπότε πληρώνει (διότι φυσικά ο δεύτερος "μαλάκας", σιγά μην πλήρωνε και τα ποτά!) και φεύγει. 


"Ρε τί γίνεται στον κόσμο!", σκέφτηκα και αποφάσισα να κατέβω στην παραλία να βρω κάτι φίλους να πιω ακόμα μία Coca cola light. 


Καμία ώρα αργότερα, φτάνω στο μαγαζί και βρίσκομαι μπροστά στο εξής θέαμα: τα δύο amore της κυρίας να τα πίνουν μαζί και με άλλα 2 ξανθά που είχαν "χτυπήσει"!! Όχι που θα σκάγανε!

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

You, the TV star!

Αναρτήθηκε από Manouli στις 7:25 μ.μ. 93 σχόλια




Καλωσήρθατε!


Η πρώτη ανάρτηση σε αυτό το blog δε θα μπορούσε φυσικά να αναφέρεται σε τίποτα άλλο παρά σε εσάς. Ναι! Ναι! Και μη μου το παίζετε ότι δε θέλετε, γιατί σας ξέρω όλους τι κουμάδες είσαστε. Ψοφάτε για τέτοια! 


Σκεφτόμουνα λοιπόν, ποιοί θα ήσασταν αν παίζατε σε τηλεοπτικές σειρές. Και μετά από αρκετές ημέρες σκέψης σας βρήκα (σχεδόν) όλους. Αυτούς που δεν κατάφερα να βρω, να με συγχωρήσουν, αλλά τα μάτια μου θα γινόντουσαν τετράγωνα αν αφιέρωνα έστω και μία ώρα παραπάνω στο ψάξιμο!


Ανοίξτε την TV λοιπόν, αράξτε στον καναπέ, φέρτε pop corn και coca cola και enjoy!


Τα κοριτσάκια μου


Άννα: Fran Drescher (The Nanny)
Εμμανουέλα: Monica Geller (Friends)
Amalthia: Brenda Walsh (Χτυποκάρδια στο Beverly Hills)
Γλυκό-Κερασό-Ζουζούνα: Karen Walker (Will & Grace)
Flosavardu: Sara Sidle (CSI: Las Vegas)
Jerry Jedelou: Claire Dunphy (Modern Family)
Kihli: Άβα (Δύο Ξένοι)
Mana: Sarah Walker (Brothers & Sisters)
Maria: Miranda Bailey (Grey's Anatomy)
My little Prince Nikolas: Bree Van de Kamp (Desperate Housewives)
Pink Fish: Lynette Scavo (Desperate Housewives)
Raven: Sam Marquez (Las Vegas)
Coula: Rachel Green (Friends)
Μάγισσα Κίρκη: Grace (Will & Grace)
Tattooedladylydia: Ziva David (NCIS)
Coffeemug: Meredith Grey (Grey's Anatomy)
Evie μία παλιά Αθηναία: Μπέμπα (Τρεις Χάριτες)
Venea: Phoebe Buffay (Friends)
Γιαγιά Αντιγόνη: Miss Marple (Agatha Cristie)
Γκρινιάρικο Μαρούλι: Izzie Stevens (Grey's Anatomy)
Φούλη: Ντέμη Μαρκορά (Δύο Ξένοι)
Kwlogria: Miranda Hobbs (Sex & the city)
Λόλα :Summer Roberts (The OC)




Τα αγοράκια μου


Gaurakos: Timothy McGee (NCIS)
Marco: Christian Troy (Nip/Tuc)
Γνωστός Άγνωστος: Mark Sloan (Grey's Anatomy)
Έγραψα πάλι ο πούστης: Will (Will & Grace)
Μαχαίρης: Jay Pritchett (Modern Family)
sCaTterEBrain: Matt Fielding (Melrose Place)
Aunt Donna: Γιάννης (Απαράδεκτοι)
Ασκαρδαμυκτί: Denny Crane (Boston Legal)
Kanivallos: Ακάλυπτος (Και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή)
Ethan: Justin Taylor (Queer as folk)
Sarper: Dylan McKay (Χτυποκάρδια στο Beverly Hills)
Kathysteras: Cartman (South Park)
Malher: Kevin Walker (Brothers & Sisters)
S_Pablo: Jason Gideon (Criminal Minds)




Το ζευγαράκι μου

Αυτή ή αυτός: Δήμητρα & Θοδωρής (Σ᾽αγαπώ-μ᾽αγαπάς)








Υ.Γ. Και δε θέλω παράπονα από κανέναν! Μη μου αρχίσετε τα "Μα εγώ δεν είμαι έτσι", "Αυτός καλέ είναι άσχημος!" και "Τα δικά μου πόδια είναι πιο καλλίγραμα από αυτής της στραβοκάνας"! Η παραγωγή ευθύνεται για όλα!
 

Manouli Copyright © 2010 Designed by Ipietoon Blogger Template Sponsored by: Website Templates | Premium Themes. Distributed by: blog template